piątek, 30 grudnia 2011

Magiczny świat fantasy

Właśnie przeczytałam trzeci tom Trylogii Czarnych Kamieni Anne Bishop i cieszę się, że to nie koniec, bo ta trylogia to początek serii "Czarne Kamienie" i przede mną jeszcze przynajmniej sześć tomów!

Trylogia zaczyna się tomem "Córka krwawych" który w dużej mierze tłumaczy i wprowadza w niezwykły Świat Ciemności, w którym żyją Krwawi i demony, według swoich, ściśle ustalonych zasad i hierarchii. Tutaj rządzą kobiety - Królowe otoczone swoimi Czarownicami oraz Wojownikami, którzy służą swojej Królowej. Kobiety mają ogromną władzę nad mężczyznami, którzy służą im w różny sposób, również seksualny. Krwawi, to ludzie obdarzeni mocą kamieni, które dostają przy narodzinach, a potem podczas Ofiary Ciemności mogą dostać mocniejsze. Nie chcę wyjaśniać wszystkich reguł tego Świata, zresztą nawet nie dałabym rady, tym bardziej, że nie chcę zabierać zabawy poznawania osobom, które jeszcze nie czytały. Te wszystkie zasady niesamowicie jest  poznawać jakby mimochodem, śledząc losy dziewczynki Jaenelle, Daemona SaDiablo, Lucivara, Seatana – Lorda Piekieł i innych, równie barwnych postaci. Muszę jednak przyznać, że podziwiam autorkę, bo naprawdę cały ten Świat jest bardzo przemyślany i spójny, zaś rzeczywistość jest tak genialnie inna od dotychczas poznanych, że zachwyca i oczarowuje. Świat ten jednak, mimo ogromu magii wcale nie jest taki dobry, bo wszędzie się znajdą ludzie, którzy chcąc przejąć panowanie, mieć nieograniczoną władzę chwytają się wszystkiego, zadają ból i cierpienie, wymyślają spiski i je realizują. Okrucieństwo jest przerażające, zdolności do zadawania wymyślnych tortur również, tym bardziej, że częściowo oparte jest to na tym, czego każdy normalny człowiek sam się obawia.. Jak się okazuje kobiety mogą być złe, podstępne, złośliwe i głupie, ale są również takie, które się złu nie dają, chcą chronić, dawać miłość i zaufanie. Pierwszy tom pokazuje początki miłości do delikatnej i mądrej Jaenelle różnych osób i w najróżniejszych postaciach. Ja zaś szczególnie polubiłam Saetana, a jego rozmowy z przyjaciółmi do tej pory wprawiają mnie w radosny nastrój :)

Prześliczne okładki Trylogii Czarnych Kamieni
 
"Dziedziczka Cieni" to drugi tom, kontynuacja zdarzeń przerwanych w sumie w emocjonującym momencie, gdzie pragnie się poznać, dlaczego właśnie tak się stało i co dalej? Czyta się jeszcze szybciej, chcąc poznać dalsze losy nastoletniej już Jaenelle, jej możliwości, zwiększającą się moc. Denerwują knowania i intrygi Hekatah i Dorothei, skłócające Lucivara z Daemonem, w wyniku których nic dobrego nie wynika.. a jakże łatwo to zrobić bazując na uczuciach! Niektóre analogie do rzeczywistego naszego życia porażają, tym bardziej, jeśli pomyśli się o koszmarze w Briarwood. Normalnie żadnej litości! Wszystko to powoduje, że książkę się po prostu przeżywa, mając ogromną nadzieję, że wszelkie zło zostanie dostrzeżone w porę i zlikwidowane, złe uczynki ukarane, a poświęcenie dla innych docenione.


"Królowa Ciemności" to trzeci tom Trylogii Czarnych Kamieni. Po przeczytaniu drugiego tomu w jeden dzień, ta książka zatrzymała moje czytanie na dwa miesiące. Podejrzewam, że spowodował to leniwy i lekko wkurzający początek. Nic się chwilowo nie działo, skakało się tylko po różnych wydarzeniach wprowadzających, pełnych nienawiści, knucia i złych myśli. Nienawidzę w prawdziwym życiu czegoś takiego i nie miałam ochoty dodatkowo o tym czytać.. Pod koniec grudnia natomiast otworzyłam książkę i po przeczytaniu kilku kartek wsiąkłam na dobre nie mogąc się oderwać. W końcu coś się działo, knucia i wszelkie niegodziwości zaczęły powoli wychodzić z ukrycia i zaczęto coś w tym kierunku robić..
Jaenelle Angelline panuje jako królowa Ebon Askavi, ma ogromną moc i dobre serce. Ma dwór złożony z przyjaciół, ma Faworyta, przed którym się po dziewczęcemu wstydzi i ma też wrogów. Nieodmiennie, jak w poprzednich tomach zachwyca mnie ten wymyślony świat, niezwykle oryginalny, z niespotykanymi możliwościami, tak zupełnie innymi od naszej rzeczywistości, ale w sumie czy naprawdę jak bardzo inny? Drogi i sieci tamtego Świata to jak ścieżki i możliwości naszego umysłu, tylko może my ich nie potrafimy wykorzystać?
Podoba mi się Jaenelle, chociaż mi jej za mało, za mało ukazania jej możliwości ogromnej mocy, która pokazuje się tylko w najważniejszych momentach, nie znamy tak naprawdę jej odczuć. Jest najważniejszą osobą, ale tak trochę stoi z boku. Za mało mi Saetana, którego tak bardzo polubiłam, jest za to Daemon, którego uczucia poznajemy bardziej.. Nie brakuje też okrutnych scen podczas starcia z wrogami, na szczęście my wiemy wszystko i to łagodzi nasze odczucia. Na szczęście.

Trzeci tom kończy się i zamyka Trylogię, stanowiącą całość. Rozbudza jednak naszą ciekawość o dalsze losy Krwawych i bardzo dobrze, że Anne Bishop kontynuuje powieść. Tym bardziej, że żadnym z tomów nie rozczarowała, a te książki, jak się już porządnie zacznie, to i szybko skończy. Trochę za szybko.

sobota, 24 grudnia 2011

Dalej trochę filcowo i już świątecznie

Po uszyciu torebki zostało mi jeszcze kilka kawałków filcu, który okazał się na tyle sympatycznym materiałem do szycia, że powstały jeszcze trzy etui z koronką. Zostały zszyte trochę maszynowo, trochę ręcznie, gdy maszynie już się nie bardzo chciało, a mi wręcz odwrotnie.. Ale udało się :)






A korzystając z okazji, życzę wszystkim zaglądającym na mojego bloga:


Wesołych, spokojnych i rodzinnych
Świąt Bożego Narodzenia
ogromnego worka prezentów od Świętego Mikołaja,
wspaniałości przy wigilijnym stole,
odpoczynku oraz wspaniale spędzonego czasu dla siebie i rodziny!

[zdjęcie pochodzi z serwisu: www.tapeciarnia.pl]

sobota, 17 grudnia 2011

Skojarzeniowe zakładki

Ostatnimi czasy stworzyłam kilka zakładek i każda powstała na bazie moich różnych, niekoniecznie czasem logicznych, skojarzeń.

Zakładka z piórem, sową i czarnym koralikiem nocy kairu
sowa latając nocą po ciemnym lesie czasem gubi swoje pióra,
którymi potem pisarze piszą swoje piękne dzieła...

Zakładka kwiatowa z motylkiem
motyl wiosną i latem lata pod naszym niebieskim niebem 
upajając się mnóstwem pachnących kwiatów...

Smok z kłódką i kluczykiem
smok uwielbia diamenty i błyszczące kamienie, 
zaś swoich skarbów mocno pilnuje, nawet czasami zamyka je od serca 
w pieczarze na kłódkę, a kluczyk połyka :) 

Zakładka kwiatowa z kotkiem i liściem
Koty lubią się ukrywać i czatować, ten ukrywa się pod fioletowym listkiem,
listek jest fioletowy, bo to listek od fiołków, 
które kotek wszamał wcześniej ze smakiem...

Zakładka z nożyczkami
dla uwielbiącej czytać kwarcowej, która właśnie przed chwilą wykroiła niebieski materiał
oprószony złotym pyłkiem dla dziewczyny idącej w tym roku na Sylwestra. 
Krawcowa podczas krojenia podczytuje dzienniki z podróży wydane przez National Geografic, 
ale ponieważ jest mistrzynią w swym fachu, to nawet jej krojenie równo poszło :)

Zakładka z gałązką kwiecia
gałązka pełna kwitnących i pachnących zabójczo kwiatów, 
wokół których uwijają się pracowite pszczoły zbierając miód 
dla wszystkich uwielbiających ten boski, słodki nektar 
(lub półtoraka na przykład :))

Zakładka kwiatkowa z drzewem
Według mnie, to drzewko szczęścia, mocno zielone
kwitnące tym szczęściem cały rok!

Zakładka drobnokwiatkowa z piórem
Hymm... skojarzenie? Nie pamiętam, co mi przyszło wtedy do głowy :)
A Wam się to jakoś kojarzy?

Przy okazji pochwalę się, bardzo chciałam u Kasi Michalak wygrać książkę "Powrót do Ferrinu", zgłosiłam się do losowania i udało mi się! Bardzo dziękuję Kasi, jej słodkiemu Patinkowi, który mnie wylosował i tak bardzo się cieszę, że chciałam się z Wami tym podzielić! I tak sobie myślę, że z tej okazji powstanie pewnie jeszcze kilka zakładek, w końcu tematycznie nawiązują, nie?

środa, 14 grudnia 2011

Zielona mgiełka

Już poprzedniej zimy szukając wzoru na spódnicę, w rezultacie wymyślając ją samej, natykałam się na różne zdjęcia ubrań udzierganych z moherku. Okazuje się, że z tej delikatnej wełny z kóz angorskich można robić nie tylko mocne i ciepłe berety ;), ale również delikatne i zwiewne mgiełkowe chusty, szale, spódnice warstwowe, sweterki... spódnicę warstwową jeszcze kiedyś zrobię, ale na razie postanowiłam poznać tę nitkę w robocie i kupiłam Kiddy's Mohair w kolorze zielonkawego turkusu. Pierwsza myśl, jaka mi przyszła na myśl, jak dostałam motek w ręce: ależ ta nitka jest cieniutka! Musi być niesamowita, skoro zrobione z niej rzeczy uchodzą za bardzo ciepłe, nawet jeśli są ażurowe!

I właśnie z takiej nitki chcę zrobić coś w rodzaju Mohair Bias Loop, co jest jednocześnie szalem, gdy zawinie się nim dwa razy wokół szyi, ale może być też czymś w rodzaju mgiełki na ramionach, co jest moim głównym celem.

[źródło: Raverly.com]

Na razie realizacja planów jest taka: nabrałam oczka i dziergam najprostszym sposobem na świecie, czyli na prawej stronie są oczka prawe, na lewej lewe i nic specjalnie nie udziwniam, no może troszkę :) Uczę się robienia ładnych brzegów i zamierzam zszyć wszystko tak, żeby nie było widać gdzie to zrobiłam.

niedziela, 4 grudnia 2011

Marzyłam o filcowej torebce

Marzyłam o posiadaniu filcowej torebki już od ponad roku, oglądałam najróżniejsze, ale zawsze było jakieś 'ale'... albo fason nie taki, albo za mała, albo wykończenie mi nie odpowiadało, albo była zwyczajnie za droga. Będąc ostatnio w Krakowie i oglądając torebkę z filcu, za prawie 500zł stwierdziłam, że bez sensu się męczę, sama ją sobie uszyję! I na dodatek taką, jaką sobie tylko zechcę :) Opuszczając ten ekskluzywny dla mnie sklep, w głowie miałam już tysiąc pomysłów...

Ale zanim doszło co do czego to się trochę namęczyłam. Filc nie jest trudny do zdobycia, ale najwięcej czasu zajęło mi szukanie informacji o nitowaniu, nitach i nitownicach. Z racji tego, że bardzo podoba mi się przyczepienie rączek nitami musiałam zgłębić tą wiedzę.. Nawet nabyłam taką jedną nitownicę i w domu wszyscy mieli zabawę nitując kartony, ale niestety ręczna nitownica za 7zł to nie to, o co mi chodziło. Ponieważ problem okazał się dla mnie tymczasowo nie do przejścia, a nie miałam ochoty szukać warsztatu, gdzie by mi te nity powstawiali, postanowiłam obejść problem i zmienić koncepcję. W zasadzie to koncepcje, bo było ich kilka. Torba miała mieć rączki długie, lub krótkie, albo mieć rączki wewnętrzne, w materiale... Miała mieć obszycia, lub nie.. Plany zmieniałam już nawet podczas szycia, a w rezultacie powstało coś bardzo prostego, z małym akcentem ozdobnym wśród tej całej surowości.

Moja torba filcowa uszyta jest z grubego, ciemnoszarego filcu, ma zapięcie na dwa magnesy, w środku planuję jeszcze mieścić kieszonki na drobiazgi.. Elementem ozdobnym jest filcowa kokardka, umieszczona asymetrycznie. Wymiary: wysokość 35cm, szerokość 40cm, głębokość 13cm. Rączki długości takiej, że daje się założyć na ramię :)




poniedziałek, 28 listopada 2011

Wyszywam nucąc...

Krzyżyków przybywa i przybywa... co prawda może niezbyt szybko, ale ja się do maratonu nie zapisywałam ;) Dla mnie najważniejsze jest, że się przy tym nieźle bawię, a ciągnie mnie mianowicie ostatnio do dwóch rzeczy najbardziej: do wyszywania naszego SAL'a oraz do oglądania The Voice of Poland. Na szczęście obie te rzeczy spokojnie można pogodzić i robić jednocześnie. Przy okazji przypomniałam sobie nieco zapomnianych, pięknych kawałków muzycznych, jak chociażby wykonanie Nancy Sinatra: "Bang Bang", wykonanie tegoż przez Anię Dąbrowską oraz inne brzmienia, jak np.: Kings Of Leon: "Sex On Fire" lub cudne wykonanie piosenki "Rolling In The Deep" przez Linkin Park i Anouk: "Lost" ... po prostu wyszywam, słucham, nucę, wzruszam się i relaksuję...

A oto co powstało do tej pory na
szaro-zielonej Luganie, biało-perłową muliną DMC:

W robótkowaniu, dzielnie pomaga, nieco zaspana, mała czarna,
kładąca się zawsze centralnie na kartkach ze wzorem...

Jakby ktoś miał ochotę się przyłączyć do nucenia, to kilka ciekawych piosenek połączyłam na YT w playlistę. Zapraszam!

czwartek, 17 listopada 2011

Naga nie była..


"Naga to ona nie była wcale, miała pończochy i korale."
                                                                               Sztaudynger Jan

Korale Różane Pąki

Korale Maczkowe

Korale Fiołki w Pomarańczy

piątek, 11 listopada 2011

Miętowe Pastele

Tym razem powstały bardzo leciutkie kolczyki, zrobione techniką sutaszową. W centralnym miejscu znajduje się jadeit barwiony na kolory jasnozielono-błękitne. Monetka jadeitu otulona jest sutaszem w kolorach błękitnego turkusu, seledynowej zieleni oraz niebieskiego nieba. Zdobienia wykonane zostały jasnoturkusowymi, drobnymi japońskimi koralikami Miyuki, akwamarynami, malutkimi kulkami turkusu oraz dwoma maleńkimi kryształkami Swarovskiego. Bigle są srebrne.

Miętowe Pastele

niedziela, 6 listopada 2011

Christmas Atmosphere i Świąteczny SAL 2011

Od dwóch lat biorę udział w Świątecznym SAL'u, w tym roku również. Jest to w sumie jedyny od długiego czasu projekt, który przyjemnie zmusza mnie do haftowania krzyżykami.



W tej edycji do wyboru mamy dwa wzory: Val d'Abondance Blanc Lili Soleil oraz Christmas Atmosphere Alessandry Adelaide.

Oba są piękne. Na początku chciałam robić bombki, ale jak przekalkulowałam wielkość wzoru to mimo ogromnego podziwu dla esów-floresów tych bombek, ich wielkość mnie odrzuciła. Nie dlatego, że duże, to dużo pracy, ale ja po prostu nie bardzo wiedziałabym jak wykorzystać tak dużą gotową pracę, a do szuflady jakoś nie uśmiecha mi się robić. Nawet myślałam nad tym, żeby wyhaftować tylko jedną bombkę, ale nie udało mi się wybrać którą, więc przyjrzałam się drugiemu wzorowi. Wzór Christmas Atmosphere może być kolorowy, mnie natomiast bardzo spodobała się jednolita kolorystyka, którą zobaczyłam w jednym ze sklepów. Wzór na szczęście ma normalną wielkość, więc zdecydowałam się na niego, mimo tego, że niekoniecznie pasuje mi tu motyw domku. Na razie robię bez, potem pomyślę, bo najprawdopodobniej będzie w środku coś innego, ale jeszcze nie wiem co. Gdyby bombki od ANN były mniejsze... ale w ten środek się nie zmieszczą ;)

Robię na szarozielonej LUGANIE 25ct, kolor: 618, dwoma nitkami muliny DMC w kolorze BLANC, czyli białym. Oto rezultat wczorajszego wieczoru:

czwartek, 3 listopada 2011

Jesienne mgły i szarości

Jeszcze śniegu nie ma, mgły coraz częstsze i gęstsze, więcej szarości dookoła. Ale i tak jest pięknie! Chwyciłam odrobinę jesieni w kadr podczas spacerów. Powstały też kolczyki, w odcieniach mgieł, szarości i jesiennego nieba..

Labradorytowe Szarości
fasetowane kule labradorytu, srebro oksydowane, lekko zmatowione

Skryty blask
oponki opalizujących pięknie labradorytów, srebro oksydowane

Perły jak Diamenty
hodowlane perły, srebro

Jesienna łąka

Ostatnie liście

Mgły i zachodzące słońce
 

sobota, 29 października 2011

Biżuteryjny powrót

Ostatnimi czasy powstało kilka par kolczyków. Zapraszam do oglądania!

Blue Orchidea
kryształy Swarovski w mocno fioletowym kolorze przechodzącym w granat, srebro

Sahara Crystal
pięknie mieniące się kryształy Swarovski, srebro

Silvernight Basic Line
kryształy Swarovski jak czarne diamenty, srebro oskydowane

Storczyk Ametystowy - wisior
kryształ Swarovski w kolorze ametystu, srebro

Zielone Maluszki
małe fasetowane koraliki szklane, srebro

wtorek, 18 października 2011

Po krakowskich uliczkach raz jeszcze

Przejdźmy się jeszcze jesiennymi krakowskimi uliczkami, zanim je śnieg zasypie...
To miasto ma coś w sobie magicznego, ma klimat dawnych dziejów, a jednocześnie bardzo przebija przez wszystko studencki luz. Jak się głębiej zastanowić, to nic dziwnego, w końcu Kraków jest jednym z najstarszych miast uniwersyteckich w Europie.

Pamiętam, że przechodząc rozświetlonym przejściem podziemnym usłyszałam piękny głos, ktoś przygrywając sobie śpiewał tak, że chwytało nie tylko mnie. Ludzie wokół przystawali posłuchać, wchodzący z uśmiechem zwracali się do artysty i przytupywali w rytm muzyki. W różnych miejscach Polski byłam, gdzie artyści próbują swoich sił na 'ulicach', ale tylko w Krakowie spotkałam się z artystami, którym tak łatwo przychodzi zagarnąć sobie publiczność nie śmiesznością, nie wydziwianiem, a właśnie talentem.

Oglądając różne miasta staram się przede wszystkim poczuć ich klimat i nastrój - ot, taka moja fantazja, żeby podróż była pełniejsza w miłe doznania :) W Krakowie natomiast magicznych miejsc wiele... Kazimierz, dawna żydowska dzielnica, której echo na szczęście jest zachowywane. Wąskie uliczki, donice z kwiatami, miejsca po mezuzach przy drzwiach... zachowane w kilku miejscach wnętrza sklepów i punktów usługowych w dawnym stylu.

Kazimierz nocą, sklepy i punkty usługowe

To w Kazimierzu jest kawiarnia, z której dźwięki skrzypiec wypadają na bruk przez otwarte na oścież drzwi, zachęcają do zajrzenia i uraczenia się specjałami kuchni żydowskiej. Przechodząc natomiast późnym wieczorem obok żydowskiego cmentarza ogrodzonego wysokim murem, gdzie w łuku widać tylko ciemność i kilka macew (płyt nagrobnych) przyśpiesza się mimowolnie kroku, żeby nie zakłócić tego spokojnego miejsca.. a tak naprawdę, to tuż za rogiem jest mocno oświetlony plac, gdzie stoją puste o tej porze kramy, a w Okrąglaku sprzedają najpyszniejsze zapiekanki z pieca, jakie kiedykolwiek jadłam! Wokół gwarno, mnóstwo ludzi, może nawet więcej, niż w dzień. Kazimierz rządzi się swoimi prawami, ludzie siadają wprost na krawężnikach, wokół słychać rozmowy, niegłośne pokrzykiwania, nikt się nie spieszy, nie widziałam smutnej buzi...

Z bardzo klimatycznych miejsc polecam Stajnię na Kazimierzu. Mają tam dobre wino, a w takim otoczeniu, smakuje jeszcze bardziej.

Kazimierz, Stajnia Pub w dzień

Stajnia Pub nocą
tuż nad wejściem, kolekcja starych lamp oliwnych

W dzień najwięcej turystów kotłuje się chyba w Sukiennicach, gdzie kwitnie handel. Po przejściu się przez Sukiennice polecam zajrzeć do Podziemi Rynku, muzeum znajdującego się pod płytą Rynku Głównego i pod Sukiennicami. Muszę przyznać, że wchodziłam do niego z mieszanymi uczuciami, zwłaszcza po tym, jak przeczytałam kilka niepochlebnych opinii w Internecie. Wiem już chyba skąd takie opinie, podejrzewam, że te osoby chodziły po muzeum same, bez przewodnika, co wymaga samozaparcia, żeby samemu o wszystkim poczytać i wyszperać ciekawostki na dotykowych tabletach. Ja miałam okazję być oprowadzana przez przewodnika i miejsce to zrobiło na mnie ogromne wrażenie, tym bardziej, że to tylko mały kawałek historii Krakowa, ale jak wiele mówiący! Przewodnik wszystko opisuje i opowiada, co gdzie i dlaczego, podchodzi do każdej gablotki i opisuje prawie każdą rzecz, jaka się tam znajduje! Nigdzie się z tym nie spotkałam, a tu, bardzo mi się to podobało, bo w przystępny sposób zostałam przeniesiona wiele setek lat temu, mogłam zobaczyć ulice, pożar, kałuże na rynku i się w nich 'potaplać' tworząc kręgi w multimedialnej wodzie... Czułam się jakbym tam była, z lewej słychać było głosy namawiania do zakupu sukna, po prawej ktoś sprzedawał jajka, można się było zważyć, zmierzyć, zajrzeć do kuźni kowala.. naprawdę świetny pomysł, bo można poczuć się jak na prawdziwym rynku sprzed setek lat. Poza tym wyświetlane filmy pokazywały różne aspekty, np. więźnia prowadzonego na stracenie.. lub przeganianie gapia przyglądającego się kłótni, a tym gapiem byliśmy oczywiście my :) Zachwyciłam się też ruchomymi portretami królów i królowych i przez chwilę poczułam się, jakbym była w Hogwardzie. Król się do mnie uśmiechnął z portretu, jeden nawet mrugnął okiem! Bajkowo!
Niestety nie miałam już czasu na obejrzenie filmów w siedmiu niewielkich salach kinowych, ale już mam powód, żeby tu kiedyś wrócić i je obejrzeć.

Podziemia Rynku w Krakowie,
warstwy brukowanego traktu z XIII/XIV wieku z krawężnikiem drewnianym

Podziemia Rynku w Krakowie, ciżemki i elementy szewskie

Podziemia Rynku w Krakowie, biżuteria z warsztatu jubilerskiego

Podziemia Rynku w Krakowie
pod fontanną na Rynku Głównym, fontanna w formie diamentu
widać w tle Kościół Mariacki, z którego wygrywany jest hejnał

Fontannę od góry możecie obejrzeć w moim poprzednim wpisie :) Fajnie było wrócić do Krakowa, przejść się uliczkami, zobaczyć to i owo, a na Brackiej zanucić o deszczu...

poniedziałek, 10 października 2011

Spacerkiem po ... Krakowie

Bardzo lubię podróże. Najlepiej gdyby były z opcją szybkiego transportu.. niestety żadnych rodzajów teleportacji jeszcze ludzkość nie odkryła, albo ja o czymś nie wiem? Chciałabym docierać na miejsce szybko, ale niestety dojazd do Krakowa zajął mi tym razem ok. 9 godzin...Ile by nie było, wystarczyło, żeby po zwiedzeniu Wieliczki, pokłonieniu się Skarbnikowi i zakwaterowaniu w Krakowie wybyć późnym wieczorem na Rynek...

Kraków nocą, Teatr im. Juliusza Słowackiego

Kraków nocą, Sukiennice

Kraków nocą, fontanna na Rynku Głównym

Kraków nocą, kawiarenki na Rynku Głównym tętniące gwarem rozmów

Wrzesień, wtedy jeszcze ledwo początek jesieni, ciepły wieczór i mnóstwo ludzi. Wszystko ślicznie oświetlone. Pamiętam, jak byłam tu kilka lat temu, to duża część placu przed Sukiennicami była rozkopana, a teraz oczu nie mogłam oderwać, bo niesamowicie lubię takie klimatyczne miejsca. Byłam tak zaaferowana, że zapomniałam o tym całodziennym zmęczeniu i chłonęłam atmosferę tego miejsca: mnóstwo restauracyjek, drinki, tu grają, tam śpiewają, gdzieś dalej ogniowe pokazy kuglarskie, co wieczorem wygląda wręcz bajecznie.. jakaś kapela przygrywa, a tam dalej widać w zaułku knajpę wino i piwo, taką całkowicie w PRL'owskim stylu.. Kamienice i całość Rynku, łącznie ze stałymi punktami wycieczek: Wawel, dzwon Zygmunta, Ołtarz Wita Stwosza, Wisłę, Kazimierz.. obejrzałam w dni następne, ale i tak wieczorny Kraków zrobił na mnie większe wrażenie, być może dlatego, że zwiedzanie było po mojemu. :)

  Teatr im. Juliusza Słowackiego

Zamek Wawelski, wejście na dziedziniec
zachwyciłam się tym rzeźbionymi kwiatami w bramie..

Miniatura Zamku Wawelskiego, 
w pustych miejscach widać zarysy budynków, których już nie ma

Lubię chodzić z mapą, przystawać wtedy, gdy mam na to ochotę, jeśli mnie coś zachwyci, mogę sobie postać przy tym i dwie godziny. Będę wtedy szczęśliwsza, niż grono osób, które przeleciało obok zaliczając jakąś atrakcję i tak naprawdę nic z niej nie zapamiętując.

Lubię też czasem schować mapę i iść tam, gdzie mnie wzrok pociągnie. Zgubić się, poszukać drogi, zajrzeć tam, gdzie nie zawsze turyści docierają.. I lubię robić zdjęcia. Może nie zawsze wyjdą mi tak, jakbym chciała, ale są. A ćwiczenie czyni mistrza, jak to mawiali starożytni Górale...

 Kraków wieczorową porą... :)